Ne çok uzaktım ona ne de çok yakın
Yürüyüş hızımız eşitti, sabit sayılırdı
Arnavut kaldırımda izini sürüyordum.
Ne uzundu boyu ne de tam kısa
Adımlarımı hızlandırdım, seçemedim.
Ne elaydı gözü ne de yeşil
Çünkü arkasındaydım, göremedim.
Ne sarıydı saçları ne de kızıl
Karanlık, loş sokakta hissedemedim
Koştum yanına dokundum omzuna
Yetişmiştim sonunda.
İyice yaklaştım bir ara, aniden döndüğünde
Ne evliydi ne de bekar
Tuttuğumda ellerini hızlıca
'' Merhaba'' dedim usulca,
Ne geç kalmıştım ne de erken.
Beraber yürüyorduk şimdi, sakince.
Ama ben nefes nefese...
Gözleri de bildiğin maviymiş.!
Anladım göz göze gelince
İBRAHİM DEMİRÖZ // MAVİ RÜYA