MAVİ RÜYA...

  

Ne çok uzaktım ona ne de çok yakın

Yürüyüş hızımız eşitti, sabit sayılırdı

Arnavut kaldırımda izini sürüyordum.

Ne uzundu boyu ne de tam kısa

Adımlarımı hızlandırdım, seçemedim.

Ne elaydı gözü ne de yeşil

Çünkü arkasındaydım, göremedim.

Ne sarıydı saçları ne de kızıl

Karanlık, loş sokakta hissedemedim

Koştum yanına dokundum omzuna

Yetişmiştim sonunda.

İyice yaklaştım bir ara, aniden döndüğünde

Ne evliydi ne de bekar

Tuttuğumda ellerini hızlıca

'' Merhaba'' dedim usulca,

Ne geç kalmıştım  ne de erken.

Beraber yürüyorduk şimdi, sakince.

Ama ben nefes nefese...

Gözleri de bildiğin maviymiş.!

Anladım göz göze gelince

İBRAHİM DEMİRÖZ // MAVİ RÜYA